Zaterdag 6 september heb ik wad gelopen. Deze keer vanaf Brakzand naar Schiermonnikoog! Een prachtige tocht door het meest natuurlijke landschap van Nederland. Het blijft bijzonder om te lopen over de drooggevallen bodem van de Waddenzee omringt door de horizon.
De start van de hele rondreis was Lauwersoog. Daar lag de Silverwind aan te steiger. Dit schip bracht ons naar de zandplaat Brakzand. Later hoorde ik dat je ook kon starten vanaf de dijk – nadeel is dat je dan veel door slik moet ‘lopen’. Onze groep had ook wat stukjes zachte grond maar meestal liepen we op zandplaten.
Onze gidsen vertelden over het leven op het wad – oesters, mosselen, kokkels, wormen, wieren en algen. Je kan de gidsen herkennen aan hun lange stokken. Daarmee kunnen ze diepten peilen en steun geven aan mensen die houvast nodig hebben. Ik hoorde dat men met twee stokken ook een brancard kan bouwen.
We moesten door meerdere geulen waden. Bij de laatste geul namen we een korte pauze om te zwemmen – het water was helemaal niet koud!
Uiteindelijk kwamen we ten oosten van de veerhaven op de dijk terecht. Een paar honderd meter achter de dijk was een wasplaats om de ergste klei af te kunnen spoelen en droge kleren aan te kunnen trekken. Helaas geen douches dus de rest van de avond had ik een zeelucht om mij heen.
Samen met Erna (één van de wadlopers) een hapje gegeten bij een lekker restaurant. Na negen uur werden de vele wad-wandelaars door drie bussen meegenomen naar de haven – waar de Silverwind op ons lag te wachten. Rond elf uur kwamen we weer aan op de vaste wal. Gelukkig kon ik met Erna meerijden. Haar man haalde ons op vanaf de kade – zij brachten me tot station Winsum zodat ik toch nog thuis kon komen.
Eerlijk gezegd had ik vooraf helemaal niet nagedacht over de terugreis 😔
Geen filmpje opgenomen maar wel wat foto’s (klik HIER voor een overzicht)
Terug naar Eilt.nl
Eilt.blog 
Plaats een reactie